حمله به کابل؛ شلیک به توافق دوحه

امریکا عملا قوانین و قواعد بین المللی و منشور سازمان ملل متحد را نقض می کند؛ همان قواعدی که خود به بهانه دفاع از آن دیگر کشورها را هدف قرار می دهد و نظام های مستقر را سرنگون می کند.

به این ترتیب، طالبان تاکنون رسما درباره مرگ رهبر القاعده در این حمله، موضع گیری نکرده است؛ آنچه از سوی امریکا بیان شده، صرفا یک ادعا است که می تواند درست باشد یا نباشد.

طالبان نیز دو دهه مبارزه با اشغال و تجاوز خارجی توانست به پیروزی دست یابد؛ بنابراین در صورتی که اشغال و تجاوز همچنان جریان داشته باشد، پس هیچ توافقنامه صلحی اعتبار ندارد و رسالت «جهادی» طالبان برای دفاع از وطن و مقابله با اشغالگران و متجاوزان نیز به پایان نرسیده است.

شاید بایدن برای بی اثر کردن انتقادهای گسترده از عملکرد فاجعه بار و شرم آور او در جریان عملیات فرار از افغانستان و پیامدهای خطرناک آن برای امنیت ملی ایالات متحده، این حمله صحنه سازی شده را سازمان دهی کرد و بعد مدعی شد که ایمن الظواهری را کشته تا به این ترتیب، به مخالفانش پیام دهد که با وجود خروج مفتضح از افغانستان، هنوز می تواند رهبران گروه های «جهادی» را در قلب کابل، هدف بگیرد و بکشد.

این همان چیزی بود که در واکنش باراک اوباما هم مشهود بود. وی گفت که این حمله نشان داد که امریکا حتی بدون نیاز به جنگ در افغانستان هم می تواند با تروریسم مبارزه کند. او در این زمینه، جو بایدن را تحسین کرد.

این موضع تبلیغاتی اوباما نشان می دهد که هدف کاخ سفید از اجرای این سناریو که به بهای نقض حاکمیت ملی یک کشور مستقل صورت گرفت، مهار منتقدان خروج شرم آور بایدن از افغانستان و بهبود موقعیت سیاسی خود در برابر جمهوری خواهان در معادلات داخلی ایالات متحده بوده است.